به وقت زندگی

سلام عزیزم

خوبی؟

خیلی وقت بود نخونده بودمت و امروز یک نفس خوندمت و ببخش سرنزدم..

یک زمانی که به خودم گیرداده بودم و سعی میکردم کودک درونم درمان کنم، یکی خیلی بیخبر اما شخص خبره و باتجربه، بیهوا بهم گفت: اینقدر به خودت گیر نده! 

چندوقت بعدترش، یک شخص بسیار موفقی در سخنرانی تد دیدم که از خودش حرف میزد و میگفت:این مشکلات داشته و داره، الان این جا رسیده.

جالب بود برام، یعنی تلنگر بود، این شخص، کوهی از آسیبهای کودکی دیده بود، اما در حوزه زندگیش موفق بود. یعنی یک قسمت حوزه زندگیش خراب بود، یک قسمتش درست بود.

به این فکر میکردم خب لازم نیست همه قسمتهای زندگی یک ادم درست باشه که زندگیت خوب پیش بره، هوم؟؟

گاهی در حوزه کاری موفقی،در زندگی عشقی خراب کردی، حوزه سلامتت خرابه، حوزه مالیت عالیه.

که میتونه ریشه از کودکی و یا آسیبهایی باشه که دیدیم.

جدیدا رئیسمو میبینم که اصلا نمیفهمه و نمیدونه ۱میلیون تومان چندصفر داره، اما در حوزه عاطفی زندگیش خلا بزرگی داره که فقط حسرت میخوره.

اینها بیشتر برای یاداوری خودم بود، چون منم اخیرا دوباره گیر دادم به کارهای نکردم و فرصتهای از دست رفته ام...

دلم میخواد بتونم یکم آرومتر بشم و کمتر کنکاش کنم..

یعنی بپذیرم اینی که هستم.

وقتی همه دوستام - همه ی دوستام  - تو بازه زمانی سه ساله مهاجرت کردن حس تنهایی و بی کسی خیلی آزارم میداد ... 

یادمه یه بازه زمانی برای خودم قانون گذاشته بودم که مثلا تا پایان سال سه دوست خانوادگی داشته باشیم و به چشم شکارچی به اطرافم نگاه میکردم :)))

البته به سه تا نرسید ولی یه دونه دوست جور شد :))

یکی از راههای زیادکردن معاشرت همین مهد ماهک و ساعتهای بردن و آوردن بچه اس ... با مامانای دیگه معاشرت میکنی و بعد مثلا قرار میزارید باهم برید صبحانه  یا پیاده روی ... کم کم ارتباطات شکل میگیره و بعد میتونی از بینشون انتخاب کنی با کی بیشتر ارتباط بگیری .

خب خداروشکر😍

منتظر بودم بیای بگی که خودتون شادی کردین و ماهک خوشحال شده.

ببین می دونی که این تنهایی رو منم دارم خیلی بزرگتر و وحشتناک تر از تنهایی تو 

اما آیا اهمیتی داره؟ نه

خودم میز خوشگل می چینم، آهنگهای یلدایی می زارم و خوشحالی می کنم و جشن می گیریم. 

اولش شاید عجیب باشه ولی خوب باید واقعیت زندگی خودمون رو قبول کنیم که

من اگر یادت باشه همیشه بهت گفتم، به نظرم تو همیشه زیادی کوتاه میای و حرفت رو نمی زنی. این حرف نزدن تو دلت جمع میشه و مشکلات رو روی هم جمع می کنه. به نظر من همسرت ذاتا آدم کنترل گریه و تو باید باید کنترل خودت رو دستت بگیری. 

اینم بگم که اصلا قابل مقایسه با قبل نیستیا، خیلی پیشرفت کردی و خیلی مستقل تر شدی. شاید خودت اینو نبینی البته ولی من کاملا می فهممش. 

از دوست من متنفر نباش، دوستش داشته باش لطفا

غزل خیلیا تو شهرشون پر از خانواده و فامیلشونه.. ولی بازم شب یلدا جایی نمیرن و تنهان. تو که باز دوری و میدونی به خاطر دوریه.

حتما که نباید با بقیه جمع بشین.. خودت و ماهک و اگر حامی هم اهلشه سه تایی دور هم بشینین.

یه میز کوچیک و جمع و جور بچین و دو سه تا عکس و بعدم یه فیلمی چیزی که ماهک هم دوست داشته باشه بذارین و خوراکی بخورین و شادی کنین و تمام.

ماهک حتما خوشحال میشه و یادش میمونه.

بعدم خداروشکر کن که رانندگی میکنی.. من گواهینامه دارم ولی بعدش ترسیدم و تنها نشستم پشت فرمون و هر روز خودم رو لعنت میکنم که اگر خودم رانندگی میکردم نصف این هم به همسر وابسته نبودم و خودم کارامو‌ میکردم.