به وقت زندگی

به قولِ خودت ماهک همیشه می‌گفت هیچکس خونۀ ما نمیاد!

حالا اینطوری بهش نگاه کن که خاله میاد :)

امیدوارم بهتر شده باشن حسات ❤️

وای غزل؛ یادِ وقتایی افتادم که سروناز میومد خونه‌مون می‌موند :)))) بعضی روزا صبح برام صبحانه درست می‌کرد توی خونۀ خودمون بعد می‌رفت می‌خوابید دوباره. یه وقتایی قفلی می‌زد چند روز پشت هم این کارو می‌کرد. هرچقدر می‌گفتم سروی مجبور نیستی بیدار بشی وقتی هنوز خوابی گند بزنی به آشپزخونه گوش نمی‌داد. ولی خیلی ریخت و پاش می‌کرد کلاً. هیچوقت وسایل یا لباسایی که از توی اتاقم و کمدام برمی‌داره رو نمی‌ذاره سرِ جای خودش. هنوزم همینطوریه. کیک درست می‌کرد خیلی خوشگل و خوشمزه ولی کثیف‌کاریای بعدش رو می‌ذاشت واسه اونی که میومد خونه رو تمیز کنه. فاجعه می‌شد همیشه، آشپزخونه رو منفجر می‌کنه یعنی :)))

ببین من چون هیچوقت توی تمیز کردنِ خونه نقشی نداشتم نمی‌تونم نظری بدم ولی تمیز بودن خیلی واسم مهمه و می‌فهمم که یه چیزایی می‌تونه خط قرمز آدم باشه. خودم تجربۀ اینکه نزدیک‌ترین دوستام خونه‌مون بمونن یا من خونه‌شون بمونم رو زیاد دارم از بچگی تا همین یک ماه پیش که پیشِ سروناز بودم و به نظرم اینکه آدم مشارکت کنه خیلی قشنگه. البته می‌فهمم که خونۀ پدری با خونۀ بعد از ازدواج خیلی فرق می‌کنه که خواهرت یا نزدیک‌ترین دوستت بیاد و بره روی مخت :)))

به نظرم یکم رها کن کلاً و به این روزا اینطوری نگاه کن که تنها نیستی دیگه! می‌دونم گفتی درگیر کلاسه خواهرت ولی قطعاً یه تایمایی هست که کنارِ هم باشین یا حتیٰ حسِ اینکه یکی از نزدیکانت توی خونه‌ت هستن خودش می‌تونه خوب باشه، نه؟ نمی‌دونم! جای تو نیستم، شایدم اشتباه می کنم!

به هرحال بغل ❤️

غزل منم این حس را در مورد یه خانواده از بستگان همسر دارم حس میکنم کلا توی دستشویی دستی شسته نمیشه و خدا نکنه خونه ما برن دستشویی بعد از اون به هر چی دست بزنن من دلم میخواد بندازم دور 

امان از این حرفایی که از صدتا کتک بدترن 

غزل سر دوم خیابون اصلی فروشگاه آرتی لباس خونگی های خوبی میاره جالب اینکه من هفته گذشته کل فروشگاه داشتم دنبال تو میگشتم

غزل

چقدر اشتراک دیدم تو این پستت

از کلافه شدن برای ریخت و پاش مهمون

از حرصی شدن دست نشستن که پدربزرگم هم اینجورن و من دیوونه میشم

همسر هم یه چیزی بهم گفت و ای سوختم و ناراحت شدم

میگی خانواده همسر هدیه ندادن؟! به من جز یکی دوبار بیشتر ندادن ،حتی تبریک هم نمیگن....

هوووووف غزل هووووف

سلام عزیزم 

خیلی خوشحالم از آشناییت

پستت رو که خوندم با خودم گفتم چقدر منم :)) 

که دیدم رویا هم گفته

امیدوارم این هجم از خستگی ات زودتر کم بشه .... ما خانم ها گاهی اونقدر خسته ایم که واقعا نیاز داریم چند روز از همه ی مسئولیت ها رها بشیم و شاید ساعت ها فقط واسه خودمون خلوت کنیم 

غزل می شه از همینجا دستت رو بگیرم و بگم من هستم ؟

خیلی خسته ای..  واقعا درک کردم عمق خستگی روحی رو تو پستت و هزار بار خودم اینطوری درمانده شدم و نمی خوام نصیحت کنم اما می گذره .

پست تو رو بعد از پست خانم مهندس خوندم چقدر شبیه به هم بود نوشته هاتون و خستگی هاتون .

سلام 

خب چرا خودتو اذیت میکنی؟ وسایل صبونه رو بذار کنار هم تو یخچال و بهش بگو خودت بیدار شدی چای بذار و بخور. من بیدار نشم دیگه.

برای کارای نصفه نیمه‌اش هم خودتو اذیت نکن، هفته ای یکی دو روزه فقط. زود تموم میشه و جای خالیش میمونه برات. احتمالا تو خونه خیلی اهل کار و کمک نیست و عادت نداره. میتونی هم بهش بگی مثلا که بیا سفره رو ببر تا من غذا میکشم. فکرنمیکنم ناراحت بشه.