به وقت زندگی

سلام غزل جانم، امید نیک احوال باشی در کنار عزیزانت قشنگم. پست جدید اگر شامل همه خوانندگان میشه خوشحال میشم همراهت باشم مهربون😍

عزیزدلم ❤️

راهش واکسنه غزل جان! اما همون طور که خودت می دونی یه سری موانعی هست!!

به هر حال امیدوارم زودتر همه واکسن بزنن. دیروز توی وب یه دوستی دیدم که نوشته بود واکسن زده. همسن و سال منه تقریباً. من فکر کردم دیگه همه می تونن بزنن!؟ چجوریه اوضاع؟

امیدوارم نسترن و خونواده‌ش هم هر چی زودتر حالشون خوب بشه و سلامت باشن و خودش هم دور از نگرانی و استرس این قضیه باشه.

سلام غزل جان. فعلا شرایط برای همه سخت شده واقعا و چاره ای جز ادامه دادن و سر پا نگه داشتن خودمون نداریم

غزل بانو جانم...

یکی مثل من نگرانه بابت این رفت و آمدها

خصوصا با کسایی که چندان هم رعایت نمیکنن

و یکی مثل شما خسته از این دوری ها...

چی بگم عزیز دلم ، شرایطمون یکسان نیست که بخوام راهکار بدم بهت.

فقط امیدوارم خیلی یهویی طور حالت عوض بشه😘

غزل جان حالا که از کامنت نسترن خانم ناراحت نشدی اجازه بده منم بگم که برات خوشحالم .خوشحالم که علاوه بر خونه خودت جایی داری که میتونی به آرامش برسی..خوشحالم که ماهک قشنگمون رو داری که هربار با دیدنش لبریز از ذوق و شوق بشی..من بیشتر از دوسال هست که  دارم به زندگی ت با عش نگاه میکنم. و هربار با ناراحتیت ناراحت و هربار با خوشحالیت من هم واقعا خوشحال شدم .با اینکه تا حالا ندیدمت و میدونم که ممکنه هیچ وقت هم نبینمت..ولی همینکه یک روزی زمانیکه درمانده بودم برات گفتم دخترم بیماره برای سلامتیش دعا کردی تا آخر عمرم یادم میمونه و امیدوارم روح قشنگ دخترم هم براتون دعا کنه و همیشه در آرامشی از جنسی که خودت دوست داری زندگی کنی..

امیدوارم خیلی زود بیای و از کتابهایی که خوندی برامون بنویسی و من هم از این فاصله دور ازت یاد بگیرم.

شاد و در آرامش باشی غزل جان.

غزل جانم تلخی این دوری و دلتنگی در کام دل هممون نشسته. دور نیست دوباره دورهم جمع شدنها، بی محابا در آغوش گرفتن ها. دختر پرانرژی باید به خودت ببالی که اوقاتت با مطالعه و خودآگاهی، شیرین کاریهای پرنسس فسقلی مفید سپری میشه. وجودت لبریز از یک آرامش مخملی صورتی😍💓

هممون توی این باتلاق لعنتی گیر افتادیم ، انگار همزمان یه نیرویی میکشه به داخل و یه نیرویی به بالا😔 

من که اصلا همه احساساتم قاطی پاتی شده و ازشون سردرنمیارم یه لحظه از شکر لبریزم و یه لحظه بعد کل غرهای عالم میریزه به قلبم، یه لحظه توی حال دارم کیف میکنم با حسهای همون لحظه و یه لحظه بعدش پرت شدم توی گذشته و خودخوری ها و استرس آینده نیامده...

این بی حوصلگی ها برای من که چیزی جز قاطی پاتی شدن احساساتم و از بین رفتن مرزبندی هاشون نیست...

میبینی که من سرمو گرم کردم به خلق داستان بی سروتهی که اصلا نمیدونم چیکارش باید بکنم و البته اونجا هم از احساسات قاطی پاتیم خلاصی نیست یه نیرویی هولم میده و یه نیرویی ترمزم رو میکشه😒😒

راه خلاصیت رو پیدا کن دوست جان🌸

راهش فقط شکر گزاری هست روزی چند دقیقه صبح و شب مثل قرص تجویز می کنم چند تا از نعمت هات رو صبح ها که بیدار شدی بنویس و شکر کن چندتاش رو شب از ته دلت شکر کن 

تو آدم اجتماعی هستی و میشه بهت حق داد که کسل شده باشی از این شرایط اما برای یکی مثل من خنده داره که آدم اگر ارتباطش قطع باشه ممکنه کسل بشه 

روزی هزار بار باید شکر کنی که خانواده همسرت اینطور هستن که شرح دادی من که بیچاره شدم از خانواده ی همسرم و کرونا هم بهانه شد و کلا ارتباط قطع شد حالا باید از قطع ارتباط با آدمهایی که رو اعصابم بودن شکر گزاری کنم ولی خب به هر حال چون همسر و پسرم باهاشون در ارتباط هستن باز رو اعصابه 

پدر عزیز تر از جانم رو هم که پارسال از دست دادم و به اندازه ی کل دنیا دلم براش تنگه ولی دیگه دیدار میسر نیست.

یه بررسی بکن واقعا شاید عدم ارتباط نیست که بی حوصله ات کرده شاید دریافتی عشق و توجهت کم شده اون اگر باشه غیر از دیدار حضوری هم میشه یه جورایی تامینش کرد.

شکر گزاری انرزی زیادی به آدم تزریق می کنه یک ماه امتحان کن 

لی لی جانم توی این روزهای خاکستری خوردن ویتامین ها رو فراموش نکن

ویتامین D - C و ZINC رو روزانه مصرف کن شاید کمی انرزیت رو بالا نگهداره

علاوه بر اون فکر میکنم کمی فعالیت بدنی در هوای آزاد مثل پیاده روی بعد از ظهر و تمرکز بر روی داشته ها شاید کمی حالت رو بهتر بکنه عزیزم

دقیقا تو همین شرایطم 

منتها اومدم چله انجام کارها رو انجام می دیم یک چهل روز تعیین کردم و یک ساعت زبان و کتاب و نیم ساعت ورزش و چند کار دیگه رو نوشتیم و جریمه هر کدوم که انجام نشه روزی صد  هزار تومان به خیریه و به عشق قرمز نخوردن فعلا ده روزه پیش می ریم .

چون همسرم هم همراهی ام می کنه یک جور رقابتی خوبی پیش می ره .

و صبح تا شب تلاشم اینه همه اش پیش بره یه ذره صبحها معنادار شدند ولی هم چنان روزهایی وجود دارند که می گم عه من چند ماهه حضوری با هیچ کسی غیر همسر و پسرم رو رو حرف نزدم و یک دفعه حالم بد می شه ولی تو این خوشبختانه  دوره حال بدم موقتی بوده برای اینکه به هر حال باید انجام بدم وگرنه یک روز انجام ندادن مساوی با هفتصد هشتصد تومن جریمه و نمی تونم بی خیالش بشم .

حال این روزهای ما خیلی شبیه به همه. هممون کمابیش یک جوریم. 

ولی خوب چاره چیه باید سلامتی رو شکر کنیم و سعی کنیم یه جوری خودمونو سرپا نگه داریم 

من خودم تو این دوره، پارسال که گیسو نبود با شیرینی‌پزی و کیک و نون و غذا وقتمو پر میکردم و باقیش هم با آلما کاردستی.

تغییر دکور هم خیلی خوبه. واقعا جواب میده. کلی روحیه‌‌ی آدم عوض میشه 

فعلا همینا به ذهنم میرسه نمی‌دونم شاید اصلا نتونی همت کنی و پاشی کاری کنی اما همیشه اولشه که سخته ☺️

خیلی بدم میاد ازین حرفام نوشتن ولی می‌خوام بگم بخدا همین بی حوصلگی خیلی خوبه،همین روزمرگی، من دلم تنگ شده برای بی حوصلگی و حتی خستگی بعد از سرکارم!!!! خداروشکر سالمید و این واقعا چیز کمی نیست،اینکه نگرانی و دغدغه دوساعت دیگه تون خیلیییی نیست، غزلی می‌دونم دلتنگی برای خانواده خیلی سخته خیلی ولی خداروشکر خیالت راحته سالمن،میدونی چون تو شرایطی که هستم همینها آرزوم شده برات نوشتم وگرنه می‌دونم خیلی‌ها اصلا این موضوعی نیست که حتی بهش فکر کننببخشید پرحرفی کردم و امیدوارم ناراحت نشده باشی ازم