از خوشحالی در پوست خودم نمی گنجم
بعد از چند سال دوباره من و تاریکی و سکوت نیمه شب خونه، پلی لیست شادِ جدید، لپ تاپ و تایپ اون مطالبی که خوراکِ من و این روزهای منِ
بماند به یادگار؛ باشد که این گام کوچک، نقطه عطفی باشد برای رسیدن به آرزوهای بزرگ
این بار با همیشه فرق می کنه. چون من دیگه اون غزل قبلی نیستم و این اون راهی نیست که قبلا رفتم
این بار پر از عشقِ این مسیر و یک عالم چیزهای دیگه که قبلا در من نبود
همه چیز رو از نو شروع کردم و موفق ترین میشم
این خط، این نشون
زنده باد خودم
- چهارشنبه ۱۶ تیر ۰۰